“`html
رشد خیره کننده تعداد افراد صد ساله، پدیده‌ای است که دیگر غیرعادی نیست. این گروه از جمعیت، بالاترین نرخ رشد را دارا هستند و از دهه 1970 به بعد، تقریباً هر دهه جمعیتشان دو برابر شده است. این افزایش چشمگیر، سوالات بسیاری را در مورد رمز و راز طول عمر انسان مطرح می‌کند.
دستاوردهای علمی در طول تاریخ، همواره به دنبال کشف راز طول عمر و دستیابی به زندگی سالم و طولانی بوده‌اند. از زمان باستان، اندیشمندان بزرگ به این موضوع می‌اندیشیده‌اند و تلاش‌هایی برای رمزگشایی آن صورت گرفته است.
معمای طول عمر
شناسایی عوامل مؤثر بر طول عمر استثنایی، امری پیچیده است و نیازمند فهم دقیق ارتباط بین ژنتیک و شیوه زندگی افراد در طول دوران حیات آن‌هاست.
یک پژوهش جدید از مؤسسه کارولینسکا، به این معما پرداخته است. محققان، شاخص‌های زیستی مشترکی را در افراد بالای 90 سال شناسایی کرده‌اند. این شاخص‌ها شامل سطوح کلسترول و قند خون می‌باشد.
طبق یافته‌های این تحقیق، اگرچه شانس در رسیدن به سنین بسیار بالا نقش دارد، اما افرادی که به سن صد سالگی می‌رسند، از دوران جوانی، سلامت بهتر، بیماری‌های کمتر و عملکرد شناختی قوی‌تری داشته‌اند.
مطالعه‌ی افراد کهنسال: راهی به سوی زندگی سالم در پیری
مطالعه‌ی افراد صد ساله و نود ساله، بسیار با اهمیت است، چرا که بینش‌های ارزشمندی در مورد زندگی طولانی و سالم ارائه می‌دهد. این گروه، راز طول عمر و پیری سالم را در خود نهفته دارند.
اما بسیاری از مطالعات پیشین، محدودیت‌هایی داشته‌اند و اغلب روی گروه‌های کوچک و انتخابی متمرکز بوده‌اند. برای مثال، برخی از مطالعات، افراد سالمند ساکن مراکز نگهداری از سالمندان را از مطالعه حذف کرده‌اند، که می‌تواند باعث مغرضانه شدن نتایج شود. این مطالعه‌ی جدید، با در نظر گرفتن طیف وسیع‌تری از افراد، به دنبال کشف عوامل مؤثر بر افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی است.
شاخص‌های زیستی در افراد صد ساله
این پژوهش، که بزرگترین مطالعه از نوع خود تا کنون است، نمودار شاخص‌های زیستی افراد بسیار مسن را با افراد همسن و سالشان با طول عمر کمتر مقایسه می‌کند. این داده‌ها مربوط به 44000 نفر سوئدی با سنین 64 تا 99 سال از پایگاه داده آماری Amoris است. از این میان، 1224 نفر به سن صد سالگی رسیدند که حدود 85 درصد آن‌ها زن بودند.
دوازده شاخص زیستی مرتبط با التهاب، متابولیسم، عملکرد کبد و کلیه، سوء تغذیه و کم‌خونی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افراد صد ساله، معمولاً پس از شصت سالگی، سطح پایین‌تری از قند خون، کراتینین و اسید اوریک داشته‌اند. اگرچه تفاوت میانگین بیشتر شاخص‌ها در افراد صد ساله و غیر صد ساله چندان زیاد نبود، اما افراد صد ساله به ندرت مقادیر بسیار بالا یا پایین شاخص‌ها را داشتند.
متابولیسم، تغذیه و عمر طولانی
از بین دوازده شاخص زیستی مورد بررسی، به جز دو مورد، ده شاخص دیگر در احتمال رسیدن به سن صد سالگی نقش داشتند. به عنوان مثال، افرادی با کمترین میزان کلسترول و آهن، در مقایسه با افرادی با سطوح بالاتر، شانس کمتری برای رسیدن به صد سالگی داشتند. اگرچه تفاوت‌ها جزئی بودند، اما این یافته‌ها نشان‌دهنده‌ی ارتباط احتمالی بین سلامت متابولیسم، تغذیه و طول عمر استثنایی می‌باشد.
این مطالعه، به طور خاص به عوامل سبک زندگی یا ژن‌های مسئول میزان این شاخص‌های زیستی نمی‌پردازد، اما می‌توان گفت که عواملی مانند تغذیه و مصرف الکل، می‌توانند نقش داشته باشند. در نهایت، اگرچه شانس در رسیدن به سنین بالا نقش دارد، به نظر می‌رسد که ژنتیک و سبک زندگی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. بنابراین، توجه به مقادیر مربوط به کلیه و کبد، قند خون و اسید اوریک با افزایش سن، مهم است.
در نهایت، چه کسی دوست ندارد شمع‌های صد سالگی خود را خاموش کند؟
راز طول عمر صدسالگان
بسیاری از صدسالگان، طول عمر خود را مدیون عادات ساده‌ای می‌دانند:
- نگرش مثبت به زندگی
- روابط اجتماعی قوی
- داشتن هدف در زندگی
بسیاری از آن‌ها رژیم غذایی گیاهی با میزان کم مواد غذایی فرآوری‌شده دارند، با سرگرمی‌هایی مانند باغبانی فعال می‌مانند و گاهی اوقات از نوشیدنی‌های الکلی لذت می‌برند. ژنتیک نیز نقش مهمی در کمک به افراد مسن برای بهبودی از بیماری‌ها و پیشگیری از بیماری‌های مزمن ایفا می‌کند. اکثر این افراد تا سال‌های آخر زندگی خود، سالم و فعال هستند و نشان می‌دهند که مهم‌ترین موضوع تنها طول عمر نیست، بلکه کیفیت زندگی نیز اهمیت ویژه‌ای دارد.
این مطالعه درباره‌ی پروفایل نشانگرهای زیستی و طول عمر استثنایی در مجله‌ی GeoScience منتشر شده است.
“`